Fotoksiążka? Jestem na tak!

Od kiedy jestem mamą, a dopiero od niespełna 9 miesięcy, tonę w zdjęciach. Całe szczęście, głównie tylko w formie elektronicznej. Prawdopodobnie dopada to 90% młodych rodziców, zwłaszcza przy pierwszym dziecku. W czasach kiedy aparaty były na kliszę, fotografowanie niemowlaków nie było tak intensywne - wiecie co mam na myśli? ;) Teraz pstrykamy praktycznie cały czas. Aparatem, telefonem, każdym możliwym urządzeniem. Średnio, w miesiącu ilość zdjęć dochodzi do przytłaczającej liczby nawet trzystu sztuk! I co z tym wszystkim robić? Kiedyś klisza ograniczała nas do ok.30 zdjęć, które wywoływaliśmy w całości i zapełnialiśmy nimi kolejne albumy. Ile z Was ma w domu kilka, a nawet kilkanaście takich? Wypchane po brzegi, w większości nieudanymi, kompromitującymi fotkami, których nie chce nam się nawet oglądać...

Sowia manufaktura

Wiem, że przynudzam wyciągając stare historie, ale muszę jakoś dotrzeć do momentu, w którym jestem teraz. Obiecuję, że to już ostatni odcinek "Powrotu do przEszłości"*
A tym razem będzie trochę o ptakach! :D

Poduszki dekoracyjne - sowy. Tak mi się spodobały, że musiałam jakąś uszyć. Możliwości było wiele. Obejrzałam filmy na YouTube, przepatrzyłam setki zdjęć na różnych stronach, ale jakoś nie trafiłam na coś, co chciałam w całości skopiować. A może tak własny projekt...?

Tak zaczęło się szycie

Maszyna stała w kącie dwa miesiące. Z obawy, że Mikołaj się obrazi, musiałam ją w końcu uruchomić, choć miałam wątpliwości, czy dam sobie radę. Zanim jednak do niej usiadłam, zaopatrzyłam się w kilka niezbędnych akcesoriów. Nożyce, nici, mydełko krawieckie, tkaniny - w końcu trzeba być przygotowanym, jak się za coś zabiera, prawda?

Ok, instrukcję przeczytałam, szpulka w bębenku, igła nawleczona, no to do dzieła! Szyję prosto (prawie), zakręcam, testuję ściegi, jest nieźle ;) no dobra, ale ile można tak przeszywać bez sensu? Pora na coś "prawdziwego".

List do Mikołaja

*to nie jest wpis sponsorowany

Ze względu na uciążliwe ostatnio upały, z przyjemnością cofnę się do grudnia... Choć właściwie powinnam sięgnąć pamięcią jeszcze wcześniej, ale nie wiem dokładnie, kiedy w mojej głowie powstała myśl o maszynie do szycia. Oczywiście, to nie tak, że nagle postanowiłam zostać krawcową, o nie! Lubię ładne przedmioty, dekoracje, świeczki i różne bibeloty. Kiedy przekopywałam internet oglądając te wszystkie piękne poduszeczki, przytulanki, kocyki, kiedy zobaczyłam jakie są ceny (!), zdałam sobie sprawę, że przecież to wszystko mogę zrobić sama.

Jeden z moich koników!

Decoupage, bo o tym będzie mowa, jest ze mną już od co najmniej 5 lat. Jak już wspominałam, we wszystkim co robię jestem raczej amatorem, więc nie będę udawać eksperta ;) poznałam natomiast podstawowe zasady i techniki wykorzystywane w decoupage'u i czuję, że robię to dobrze :D

Mój związek z tą metodą zaczynałam od rzeczy prostych.

Prolog...

od czego by tu zacząć...?

Przyszedł moment, w którym postanowiłam podjąć próbę blogowania. Nie wiem, na ile uda mi się osiągnąć jakiś sukces, na ile wpisów starczy mi pomysłów, czasu i cierpliwości... Idea powstania bloga była prosta - uporządkuję swoje skromne "dokonania", pochwalę się osiągnięciami, tak ze zwykłej, ludzkiej próżności, a kto wie, może nawet kogoś zainspiruję do działania.

A o czym będzie?